Het is onmogelijk om iets te schrijven op dit moment zonder het besef dat we na 2 jaar corona werkelijkheid, nu te maken hebben met een oorlog in Oekraïne. Dit heeft impact op iedereen, direct als je in Oekraïne leeft en indirect eigenlijk voor iedereen. Als mens voel je de woede en wanhoop, en we onderschatten mijn inziens wat dit gaat betekenen de komende jaren. Uiteraard is dit afhankelijk van de afloop van de oorlog, maar in ieder geval zullen de sociale en economische effecten nog lang voelbaar zijn. En dat gaat veel verder dan een benzine prijs van € 2,50 per liter.
De kranten staan er vol van. We hebben een groot tekort aan personeel in Nederland. Vooral in technische, ICT en zorg beroepen. Dit is niet nieuw, we hebben al jaren grote tekorten aan goed opgeleide kenniswerkers. Waarom krijgen we dit kwantitatieve en kwalitatieve ‘gat’ nou niet structureel gedicht vraag ik me steeds af.
Het is eigenlijk wrang als je bedenkt dat de doelstellingen van het Centrum Arbeidsmarktvraagstukken ICT (CA-ICT) waar we al bijna 25 jaar mee bezig zijn, en waar ik al weer 3 jaar onderdeel van uit maak, eigenlijk nog nooit zo belangrijk geweest is als nu. Mensen een kans geven op…
Stel dat je zonder werk zit. Of je moet of wil ander werk zoeken omdat je huidige baan wegvalt of je die echt zat bent. Zeker in deze tijden, waarin we als maatschappij echt fundamenteel getest worden op onze discipline, attitude en weerbaarheid, is dit stressvol. Na je opleiding heb…
Natuurlijk start deze blog ook met corona. Een pandemie, met vreselijke gevolgen voor de gezondheid van mensen en met een ontwrichting van de maatschappij en economie tot gevolg. Uiteraard is de focus volledig gericht geweest op de gezondheidsrisico’s en gevolgen voor onze zorg in Nederland en pas in een later stadium op de gevolgen voor de economie, bedrijven, banen van mensen, etc. Logisch op zich, maar wel met verstrekkende gevolgen.
